نگارش: سعید آسی، مقاله نگار و تحلیل گر معروف پاکستان.

چگونه می توانیم شخص دیگری را سرزنش کنیم درحالی که خود مقصر هستیم. نیروهای اسرائیلی از روز "جمعه الوداع"، از آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، زمانی که جهان اسلام مشغول برگزاری روز قدس بود، اسرائیل در مسجدالاقصی، به نمازگزاران شلیک کرد و صحن اولین قبله مسلمانان را به آتش کشید و از آن روز تا امروز دو هفته شده است. اما عرصه بر مسجدالاقصی و سایر مناطق غزه توسط نیروهای ارتش اسرائیل بر فلسطینیان درمانده، غیر مسلح، بی گناه و نوزادان و کودکان تنگ شده و قیامت بزرگی برای آن ها بر پا شده است. با تماشای کلیپ های ویدیویی از این جنایات غیرانسانی ارتش اسرائیل در شبکه های اجتماعی قلب انسان پاره می شود. هر طرف خون انسانی در حیاط های مسجدالاقصی و در بازارها و خیابان ها به زمین ریخته شده، همچنین اجساد نیمه سوخته و تکه تکه شده فلسطینی های مظلوم در بمباران اسرائیل، انسانیت را بر تماشای این ظلم، تروریسم و وحشیتگری شرمنده می کند. سربازان ستمگر ارتش اسرائیل، گردن کودکان را زیر وزن خود قرار داده و با تمامی فشار کودکان بی گناه را به طرز فجیعی خفه کرده و به شهادت می رسانند. دختران بی گناه را با زنجیر بسته و می کشانند، در غزه بمب گذاری می کنند و ساختمان های بلند، خانه های رسانه ای مانند دیوارهای ماسه ای تخریب شده را بر زمین می ریزند. صدها خانواده فلسطینی بی خانه و آواره شده و در کنار خیابان ها گرسنه و تشنه افتاده اند. براساس گزارش رسانه ها تاکنون بیش از دویست فلسطینی شهید و صدها نفر مجروح شده اند، اما در هیچ جایی از جهان اسلام موجی از نگرانی و عصبانیت واقعی به وجود نیامده، همچنین کسی در جهان اسلام به این فکر نیافتاده که به جنایات شنیع اسرائیل پاسخی دهد. حتی در دو روز اول این حادثه بزرگ، رهبران کشورهای اسلامی کاملاً ساکت بودند و نسبت به جنایات اسرائیلی بی تفاوتی از خود نشان دادند. سازمان عربی نیز فقط مصوبه رسمی محکومیت را تصویب کرد و سپس نشست. سازمان همکاری های اسلامی (OIC) نیز محکومیت و نگرانی خود را ابراز کرد و نشست. همچنین کمیته وزیران امور خارجه کشورهای عضو این سازمان نیز قطعنامه ای علیه جنایات رژیم صهیونیستی تصویب کرد و از رهبران جهان خواست که جلوی حملات وحشیانه اسرائیل به فلسطینیان را بگیرند، اما حتی اگر یکی از کشورهای عضو این سازمان همکاری های اسلامی با اعتقاد جدی به اسرائیل پاسخ می داد، اسرائیل دیگر جرأت نداشت چنین جنایاتی را انجام دهد. ولی در این شرایط بی عملی ما، چگونه مجمع عمومی سازمان ملل و شورای امنیت می تواند به کمک فلسطینیان بیاید؟ دو جلسه نمادین شورای امنیت سازمان ملل علی الظاهر برگزار شدند. در جلسه اول شورای مذکور درخصوص جنایات اسرائیل فقط اظهار نگرانی شد و جلسه دوم که ابتدا به تعویق افتاد و سپس برگزاری آن امکان پذیر شد، ایالات متحده جلوی صدور بیانیه مشترک آن را گرفته است. ولی این سازمان جهانی فقط بیانیه ای صادر کرد و در آن بیانیه آنتونیو گوترش، دبیرکل گفت: اسرائیل نباید شرایط را بدتر کند و برای بازگرداندن صلح گامی بردارد. آن وقت گفته می شود چگونه می توانیم به جامعه جهانی را انگ بی تفاوتی و بی عملی بزنیم؟ درحالی که جهان اسلام خود به دنبال بی تفاوتی و منافع شخصی است، اگر چنین نبود، چطور ممکن است چند یهودی در ماه می ۱۹۴۸ جرأت کنند به طور غیرقانونی فلسطین را تصرف نمایند ویا قصد تسخیر آن را داشته باشند؟ همان یهودیانی که پس از هجرت  پیامبر اکرم (ص) به مدینه، پیامبر اکرم(ص) آن ها را به قبول اسلام دعوت کردند، ولی آن ها از دستور خدا و پیامبرش (ص) سرپیچی و از قبول اسلام امتناع کردند و علیه پیامبر اسلام (ص) و خدا قیام کردند. خالق هستی آیه ای را نازل کرد و پیام مجازات را توسط پیامبر اکرم (ص) به آن ها رساند. در آن زمان سه قبیله یهودی به نام های بنو نادر، بنو قریظه و بنو قینوقه در مدینه وجود داشتند. پیامبر اکرم(ص) از آن ها برای قبول اسلام دعوت کردند. آن ها دعوت اسلام را قبول نکردند  و از خداوند متعال سرپیچی کرده و دست به توطئه هایی برای ترور حضرت محمد مصطفی (ص) زدند. دو قبیله مجبور به مهاجرت شدند و قبیله سوم مرتکب به اهانت زن مسلمان محجبه ای شده و زرگری از قبیله بنو قینوقه  زنی را بی آبرو کرد. عکس العمل نیروی های مسلمان آن بود که تک تک افراد این قبیله را تکه تکه کردند و نام یهودیان در سرزمین های عرب محو شد. شکی نیست همه این ها به امر خدا اتفاق افتاد، زیرا یهودیان از سوی خداوند مورد قهر و غضب قرار گرفتند. اگر امروز همین یهودیان علی رغم داشتن منابع عظیم جهان اسلام، به ویژه جهان عرب، بر کل فلسطین مسلط شوند و برای تخریب  اولین قبله مسلمانان توطئه هایی می کنند و فلسطینیان بی گناه را قتل عام می کنند، فقط به دلیل دوری مسلمانان از دستور خدا و پیامبر اکرم (ص) است.

مسلمانان نه تنها از دستور خدا و پیامبر اکرم (ص) سرپیچی کرده و در مورد ظلم اسرائیل به فلسطینیان مظلوم بی تفاوتی نشان می دهند، بلکه برخی از کشورهای اسلامی برای ایجاد فضایی برای به رسمیت شناختن اسرائیل در سعی وتلاش هستند. ما چطور شخص دیگری را مقصر بدانیم، امروزه، ویدیویی از سخنرانی زنی بنام عاصمه حدید، عضو حزب حاکم، حزب نهضت انصاف در شبکه های اجتماعی منتشر شده است و با تماشای آن انسان تعجب  و تاسف می کند. و حتی قاسم سوری معاون رئیس مجلس نیز جرأت نکرد از سخنرانی کفرآمیز وی در مجلس ملی جلوگیری کند. آن زن گفت: پیامبراکرم (ص) خود با یهودیان توافق و صلح کردند، زیرا پیامبر(ص) جهت دل خوش کردن آن ها رو به بیت المقدس کرده و نماز را خواندند. اما چه کسی این زن را یاد داده که پیامبر اکرم (ص) برای خوش کردن یهودیان این کار را نکرده بودند، بلکه با دستور خداوند این کار کرده بودند. این زن طی سخنرانی در مجلس گفت: ما در نماز بر تمامی آل ابراهیم(ع) درود می فرستیم و پیامبر اکرم(ص) نیز از آل ابراهیم و از بنی اسرائیل بودند. حیف و صد حیف که با وجود این تهمت های شنیع هم در مجلس ملی صدای اعتراض و محکومیت بلند نشده است. وقتی که این زن قرآن کریم و اسلام را مطالعه نکرده، کسی چطور او را یاد داده که پیامبر اکرم (ص) از فرزندان حضرت اسماعیل (س) هستند، اما ایشان با بنی اسرائیل چه ربطی دارند؟ و در کجای نماز مسلمانان بر اولاد حضرت موسی(ع) که یهودی هستند درود فرستاده می شود؟ شکی نیست احترام به همه پیامبران خدا بخشی از ایمان ماست، اما یهودیان حتی حضرت عیسی (ع) را به عنوان پیامبر قبول نمی کردند و نسبت به پیامبر آخر زمان(ص) نیز مخالف بودند و دنبال قتل ایشان بوده اند. با ملت یهود که به دلیل مخالفت از دستور خدا و پیامبر(ص)، خداوند برای جنگ با آن ها حکم صادر کرده است، نماینده مجلس ملی ما برای صلح بین آن یهود و مسلمانان و خاتمه درگیری قدس در مجلس ملی کشور اسلامی تاکید می کند. صد حیف بر کسانی که چنین ذهنیتی دارند. به همین خاطر اقبال لاهوری در شعر گفته بود: "آنها درعصر محترم هستند به دلیل مسلمان، شما در عصر رسوا شدید، به دلیل ترک قرآن."